การเชื่อมด้วยหุ่นยนต์คือการใช้เครื่องมือที่ตั้งโปรแกรมด้วยเครื่องจักรกล (หุ่นยนต์) ซึ่งทำให้กระบวนการเชื่อมเป็นไปโดยอัตโนมัติโดยทั้งดำเนินการเชื่อมและการจัดการชิ้นส่วน กระบวนการต่างๆเช่นการเชื่อมอาร์กโลหะก๊าซในขณะที่มักเป็นแบบอัตโนมัตินั้นไม่จำเป็นต้องเทียบเท่ากับการเชื่อมด้วยหุ่นยนต์เนื่องจากบางครั้งผู้ปฏิบัติงานที่เป็นมนุษย์จะเตรียมวัสดุที่จะเชื่อม การเชื่อมด้วยหุ่นยนต์มักใช้สำหรับการเชื่อมจุดต้านทานและการเชื่อมอาร์กในการใช้งานที่มีการผลิตสูงเช่นอุตสาหกรรมยานยนต์

การเชื่อมด้วยหุ่นยนต์เป็นการประยุกต์ใช้หุ่นยนต์ที่ค่อนข้างใหม่แม้ว่าหุ่นยนต์จะถูกนำเข้าสู่อุตสาหกรรมของสหรัฐอเมริกาเป็นครั้งแรกในช่วงทศวรรษที่ 1960 การใช้หุ่นยนต์ในการเชื่อมไม่ได้เริ่มต้นขึ้นจนกระทั่งทศวรรษ 1980 เมื่ออุตสาหกรรมยานยนต์เริ่มใช้หุ่นยนต์ในการเชื่อมแบบเฉพาะจุด ตั้งแต่นั้นมาทั้งจำนวนหุ่นยนต์ที่ใช้ในอุตสาหกรรมและจำนวนแอพพลิเคชั่นก็เติบโตขึ้นอย่างมาก ในปี 2548 มีการใช้หุ่นยนต์มากกว่า 120,000 ตัวในอุตสาหกรรมอเมริกาเหนือประมาณครึ่งหนึ่งสำหรับการเชื่อมโลหะ [1] การเติบโตส่วนใหญ่ถูก จำกัด ด้วยต้นทุนอุปกรณ์ที่สูงและส่งผลให้เกิดข้อ จำกัด ในการใช้งานที่มีการผลิตสูง

การเชื่อมอาร์กของหุ่นยนต์เริ่มเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อไม่นานมานี้และมันสั่งการใช้งานหุ่นยนต์อุตสาหกรรมประมาณ 20% ส่วนประกอบที่สำคัญของหุ่นยนต์เชื่อมอาร์กคือหุ่นยนต์หรือหน่วยกลไกและตัวควบคุมซึ่งทำหน้าที่เป็น "สมอง" ของหุ่นยนต์ หุ่นยนต์คือสิ่งที่ทำให้หุ่นยนต์เคลื่อนที่ได้และการออกแบบระบบเหล่านี้สามารถแบ่งออกเป็นประเภททั่วไปได้หลายประเภทเช่น SCARA และหุ่นยนต์พิกัดคาร์ทีเซียนซึ่งใช้ระบบพิกัดที่แตกต่างกันเพื่อบังคับแขนของเครื่องจักร